Browary Żywca są doskonale znane w Polsce, choć mało kto wie, że grupa Żywiec produkuje nie tylko piwo marki Żywiec. W jej asortymencie znajdują się również inne, jasne piwa, jak również na przykład piwa smakowe. Podstawowym nurtem działalności browaru jest produkcja piwa, ale nie przeszkadza mu to równocześnie w produkowaniu na przykład wody mineralnej, czy napoi chłodzących. Piwo Żywiec, a raczej fabryka Żywca ma bardzo długą historię. Oficjalnie, browar został zarejestrowany w XIX wieku, dokładnie w roku 1856. Taka data znajduje się z resztą na logo browaru, co powinien zauważyć każdy miłośnik tego piwa. Właśnie w tym roku wnuk cesarza Leopolda II, arcyksiążę austriacki Albrecht Fryderyk Habsburg zapoczątkował istnienie polskiego skądinąd browaru. Żywiecczyzna, na której zlokalizowane są browary Żywiec, była w XIX wieku pod panowaniem monarchii austriackiej. Zakłady Żywca uprzednio były zbudowane w podżywieckiej wiosce, na ziemi Pawlusa. Nie jest jednak powiedziane, że dopiero w połowie XIX wieku rozpoczęła się żywiecka przygoda z piwowarstwem. Kotły warzelne pracowały w Żywcu na długo przed powstaniem browaru. Już w 1448 roku, czyli w czasach średniowiecza, oświęcimski książę Przemysław postanowił nadać Żywcowi, jak również wszystkim mieszkańcom tych ziem, przywilej uprawy chmielu i warzenia piwa. Dzięki temu został w pewien sposób uprzywilejowany zawód „słodownika”. Książę Przemysław posunął się nawet o krok dalej, ponieważ wzorując się na prawie niemieckim, nadał Żywcowi prawo do tzw. Mili ochronnej. Oznaczało to , że dla ochrony mieszczan z tego regiony nie można było prowadzić żadnej działalności związanej z browarnictwem w obrębie jednej mili od Żywca. W 1537 roku osoby łamiące zakaz traciły swe produkty, które przechodziły w ręce władcy. Żywiec miał więc monopol w tym regionie na produkcję piwa. Do fabryki zaczęto sprowadzać sprzęty niezbędne do warzenia piwa, a na polach siano i zbierano chmiel. Kotły warzelne pracowały pełną parą. Ludzie mieli pracę i środki do życia.
