Zatkane ucho nie należy do zbyt przyjemnych doświadczeń. Często temu schorzeniu towarzyszy ból głowy. Gorzej też słyszymy. W dużej ilości przypadków poradzimy sobie z zatkanym uchem sami bez pomocy lekarza. Ale czasami trzeba udać się do specjalisty, gdy sytuacja nie chce się poprawić. Istnieje jednak wiele naturalnych sposobów na poradzenie sobie z zatkanym uchem. Takie zatkanie może pojawić się w różnych sytuacjach, na przykład podczas przeziębienia czy grypy. Czasami ucho jest zatkane po wyjściu z basenu, a jeszcze innym razem dochodzi do takiej sytuacji podczas podróży windą. Czasami też może zatkać się nam ucho w czasie podróży windą.

Szum w uszach i katar

Są różne powody zatknięcia uszu. Częsty jest po prostu katar. Katarowi często towarzyszy obrzęk śluzówki nosa, który rozprzestrzenia się na trąbkę Eustachiusza. W ten sposób staje się ograniczony dostęp do powietrza. Ograniczony jest również dostęp do dźwięków na zewnątrz. Z tego właśnie powodu w czasie przeziębienia czujemy szum w uszach oraz słabo słyszymy. Takie objawy powinny zniknąć, kiedy skończy się katar. Możemy jednak sprawić, aby zatkane ucho szybciej odetkało się. W tym celu warto aplikować krople do nosa. Warto stosować również inhalacje z olejków eterycznych. Należy też przepłukać nos solą morską. Ważne jest także, abyśmy nie wydmuchiwali kataru na siłę.

Powikłania zatkanych uszu przy katarze

Wraz z ustąpieniem kataru powinno także ustąpić zatkanie uszu. Problemem jednak jest nie ustąpienie zatkania uszu. W takiej sytuacji należy koniecznie odwiedzić laryngologa. Zatkanie uszu podczas kataru jest czymś normalnym, ponieważ wówczas zablokowana jest wentylacja ucha środkowego przez obrzękniętą trąbkę słuchową. W uchu środkowym zbiera się wówczas gęsta wydzielina. Może ona być groźna. Mamy wrażenie napełnienia uszu powietrzem lub wodą. Warto w takiej sytuacji skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalegająca w uchu środkowym wydzielina może prowadzić do przewlekłego zapalenia trąbki Eustachiusza. Może to doprowadzić nawet do utraty słuchu. Często konieczne jest rozcięcie błony bębenkowej.

Co poradzić na ciśnienie w uszach?

Często podczas podróży samolotem lub podróży windą możemy mieć wrażenie zatkanego ucha. Powodem takiej sytuacji jest nagła zmiana ciśnienia. Dochodzi wówczas do tego, że do ucha dostaje się dużo powietrza. Powietrze to uciska na trąbkę Eustachiusza. Pomocne okazują się cukierki lub guma do żucia. Ssanie cukierków lub żucie gumy może sprawnie odetkać ucho. Ciśnienie w uszach możemy wyrównać połykając ślinę. Dobrze jest także ziewać. Podczas ziewania albo przełykania śliny należy jednak siedzieć lub stać prosto, aby ułatwić przepłynięcie powietrza. Ciśnienie powinno odetkać się po kilku minutach. Z kolei jeśli nie chcemy, aby przytrafiło nam się zatkanie uszu w samolocie, wówczas powinniśmy nałożyć sobie na uszy zatyczki.

Woskowina – oto zatkania uszu jest przyczyna

Czasami przyczyną zatkania uszu jest woskowina. Gdy powodem jest wosk, uczucie zatkania uszu pojawia się głównie po kąpieli, ponieważ gdy woskowina ma kontakt z wodą, pęcznieje i tworzy się czop. Gdy wosk jest przyczyną zatkania ucha, takie zatkanie zwykle dokucza nam także podczas czyszczenia uszu patyczkiem kosmetycznym. Wówczas wosk jest zepchnięty w głąb kanału. Jak zatem odetkać zatkane woskowiną ucho? Pomóc powinna ciepła oliwa lub woda utleniona zakropione do ucha. Pomocny może być również gorący prysznic. Najlepiej jednak zaopatrzyć się w specjalne krople, które rozpuszczą woskowinę.

Co robić, gdy nic nie pomaga?

Czasami jednak nic nie pomaga na zatkane ucho. Wówczas ostatnią deską ratunku okazuje się skakanie na jednej nodze. Należy mieć wówczas przechyloną głowę. Niektórym taki właśnie zabieg najbardziej pomaga. Jeśli jednak i to nie pomaga, najlepiej jest udać się do laryngologa. Laryngolog z pewnością poradzi sobie z zatkanym uchem śpiewająco.

Nie czyść ucha patyczkami

Niektórzy sądzą, że czyszczenie ucha patyczkami jest bardzo dobrą praktyką. Okazuje się jednak, że nie jest to taki super nawyk. Szczególnie jeśli czyścimy uszy często, może nam się przytrafić zatkanie. Częste czyszczenie uszu patyczkami może spowodować także podrażnienie uszu i tym samym spowodowanie zapalenia skóry ucha, co może być bardzo nieprzyjemne. Czyszczenie uszu patyczkami działa też niezbyt dobrze na woskowinę, która popychana patyczkami wciskana jest w głąb kanału słuchowego, powodując zatkanie.

Jeśli pierwszy raz jesteś w ciąży, pewnie co chwila zastanawiasz się nad tym, jak to będzie z porodem. Jeśli jesteś już w dziewiątym miesiącu, pewnie stale wypatrujesz pierwszych sygnałów porodu. Jak jednak poznać pierwsze oznaki porodu? Okazuje się, że poród u każdej kobiety może objawiać się w różny sposób. Jednak istnieją pewne wspólne wyznaczniki, na jakie należy zwrócić uwagę.

Jak zauważyć, że zbliża się poród?

Rozpoznać zbliżający się poród można już kilka tygodni wcześniej. Jeden z objawów to na przykład obniżenie brzucha tuż przed porodem. Jeśli to twoja pierwsza ciąża, obniżenie brzucha może wystąpić już w 36 tygodniu. Jeśli tak jest, to znak, że poród będzie za dwa, trzy tygodnie. Obniżenie się brzucha związane jest z tym, że główka dziecka wstawia się z kanał rodny. Jednak nie u wszystkich kobiet to się pojawia. Czasami jest tak, że dziecko ustawia się w pozycji gotowej do porodu wiele tygodni przed rozwiązaniem, a czasem dzieje się tak dopiero w czasie porodu. Często jest tak, że kobiety tuż przed porodem kilka razy dziennie przeglądają się w lustrze, aby zauważyć opadnięty brzuch.

Pierwszym objawem porodu są także skurcze. Tuż przed porodem pojawiają się skurcze przepowiadające, które przygotowują macicę do porodu. Jednak to jeszcze nie są skurcze porodowe. Nawet wówczas, gdy pojawiają się regularnie. Skurcze porodowe są o wiele dłuższe i bardziej bolesne oraz częstsze. Skurcze przepowiadające są natomiast bardziej podobne do skurczy menstruacyjnych.

Kiedy odchodzi czop śluzowy

Innym objawem porodu jest czop śluzowy. Czop ten ma gęstą postać i do tej pory zamykał ujście szyjki macicy. Czop śluzowy chronił płód przed zewnętrznymi wirusami oraz bakteriami. Wiele kobiet, szczególnie tych, które jeszcze nie rodziły, uważa, że trudno jest odróżnić zwykły śluz od czopu śluzowego przepowiadającego poród. Czop porodowy ma jednak galaretowatą substancję i brązowy lub brunatny kolor. Charakteryzuje się on także czerwonymi niteczkami krwi. Czop ten odchodzi często kilka dni albo kilka tygodni przed porodem. Ważne jest to, aby zasygnalizować lekarzowi odejście czopu. Lekarz ginekolog powinien wówczas zrobić badanie i ocenić, kiedy nastąpi poród. Jeśli zauważymy krwawienie odchodzące razem z czopem, wówczas należy udać się do lekarza. Krew może być zwiastunem odklejającego się łożyska.

Już za godzinę

Nadchodzi jednak moment, kiedy poród zbliża się bardzo dużymi krokami. To już za kilka godzin! Podekscytowanie matki miesza się z obawą. Szczególnie jeśli rodzi ona pierwszy raz. Czasami jednak poród może się zacząć, mimo że nie nastąpiły charakterystyczne objawy. Nie ma skurczów i czop jeszcze nie odszedł. Jednak matka czuje się dziwnie. Mogą pojawić się zaburzenia widzenia i ból głowy. Wówczas należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza lub jechać do szpitala. Do innych mniej typwych objawów porodu należy również biegunka. Mogą pojawić się także wymioty. To może być znak, że ciało oczyszcza się przed porodem, który nastąpi już niedługo.

Jest jeszcze jeden objaw porodu, który jest bardziej pewny. To odchodzące wody płodowe. Wody płodowe nie przestają się lać nawet jeśli zaciskasz mięśnie lub kolana. Po odejściu wód płodowych poród następuje szybko. Wody płodowe mogą odchodzić w różny sposób. Może to być mały strumyk lub duży strumień. Jeśli poród nie nastąpi w krótkim czasie po odejściu wód płodowych, należy go wywołać, gdyż może to być niebezpieczne dla zdrowia maluszka.

Idealny termin porodu

Być może uważasz, że poród powinien nastąpić w dokładnie wyznaczonym przez lekarza terminie. Jednak tak naprawdę tylko niewiele kobiet rodzi dokładnie w tym terminie, który został wyznaczony przez lekarza. Jest to około 40% kobiet. Jednak ciąża donoszona to nie ta, która występuje dokładnie w 38 tygodniu. Ciążą donoszoną nazywany jest poród, który pojawi się między 37 a 42 tygodniem ciąży. Nie musisz więc objawiać się, jeśli twój poród nie nastąpił dokładnie w wyznaczonym tygodniu, a tym bardziej dniu. Każda ciąża to zupełnie inny przypadek i przyjście dziecka na świat w każdym przypadku związane jest z szeregiem czynników. Jeśli kobieta chce przyspieszyć poród domowymi sposobami, może na przykład zdecydować się na lekką aktywność fizyczną. Może to być na przykład wejście po schodach zamiast skorzystania z windy. Może to być również udanie się na spacer. Ważne jednak jest to, aby ciężarna nie wykonywała zbyt dużego wysiłku, bo może to być groźne dla dziecka. Można także wziąć gorący prysznic, który przyspieszy poród.

Polipy macicy – nie każdy wie, co to takiego. Chodzi tutaj o zmiany rozrostowe, które powstają z błony śluzowej i mają uszypułowaną formę. Wyrastają one na szyjce macicy. Mogą mieć także postać bezszypułową w sytuacji, kiedy tworzą się na powierzchni błony. Mają wówczas kulistą formę. Czym charakteryzują się polipy macicy oraz jak się objawiają i jak je leczyć?

Co wiemy o polipach macicy?

Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że polipy macicy powstają w narządach rodnych. Występują one w różnych miejscach. Może na przykład mieć miejsce polip szyjkowy. Powstaje on w szyjce macicy. Innym rodzajem polipa jest polip endometrialny, który powstaje w jamie macicy.

Polipy mogą mieć różną wielkość. Mogą mieć na przykład kilka milimetrów, ale mogą mieć również kilka centymetrów. Taki kilkucentymetrowy polip może przypominać piłeczkę golfową, więc może być całkiem spory. Jednak są również i większe polipy. Można mieć w organizmie zarówno jednego polipa, jak i może być ich więcej. Najczęściej polip taki zaczyna rozwijać się w macicy, ale często migruje następnie poprzez szyjkę macicy w kierunku pochwy. Polipy często występują u kobiet w momencie menopauzy albo po przebyciu menopauzy. Jednak mogą również wytworzyć się takie zmiany u znacznie młodszych kobiet.

Zastanawiasz się pewnie, jaka jest przyczyna powstania polipa szyjki macicy. Otóż częstą przyczyną są zaburzenia hormonalne, które występują właśnie w momencie menopauzy.

Jak objawiają się polipy macicy?

Na początku takie polipy mogą w ogóle nie dawać objawów. Jeśli jednak polip w początkowej fazie jakoś się objawia, to najczęściej są to zmiany w cyklu menstruacyjnym. Poza tym polipy w jamie macicy mogą wiązać się z podobnymi dolegliwościami do polipów umieszczonych w szyjce.

Sygnałem rozwiniętego polipa może być nieregularna miesiączka. Charakterystyczne są także dłuższe krwawienia. Zaniepokoić powinny również krwawienia bardziej intensywne. Również plamienia między miesiączkami powinny być niepokojące. Sygnałem są również plamienia występujące po stosunku seksualnym, zwane także plamieniami kontaktowymi. Innym sygnałem polipa jest krwawienie z pochwy w sytuacji, kiedy już nastąpiła menopauza. Występują także zaburzenia płodności spowodowane zatkaniem przez polip wejścia do kanału szyjki macicy lub zatkaniem ujścia jajowodów.

Leczenie polipów

Polip można wykryć podczas badania ginekologicznego. Zwykle tak właśnie jest, że polipy wykrywa się przy okazji badania. Zmiany w narządach rodnych można także wykryć również poprzez badanie USG. Czasami jednak lekarz, który zauważył polip może dalej nic z nim nie robić, tylko obserwować. Polip może nie powodować żadnych dolegliwości i należy oczekiwać, aż zniknie w sposób samoistny. Innym rozwiązaniem jest oczywiście pozbycie się polipa poprzez usunięcie go. Popularnym sposobem leczenia polipów jest przyjmowanie hormonów. Taki polip endometrialny może zostać usunięty z organizmu za pomocą histeroskopii. Inny sposób to łyżeczkowanie jamy macicy, czyli abrazja. Leczenie polipa może również polegać na zabiegu ablacji.

Czy jesteś w grupie ryzyka?

Wiele kobiet zastanawia się pewnie, czy polip grozi właśnie im. Często jest tak, że polipa nie da się uniknąć, ale istnieją czynniki, które sprzyjają tworzeniu się takich zmian. Jednym z czynników jest na przykład menopauza. Innym czynnikiem jest otyłość. Okazuje się, że osoby z nadwagą, otyłe są bardziej narażone na występowanie polipów. Dlatego dobrym pomysłem profilaktycznym jest zmiana diety. Wskazane jest ograniczenie ilości tłuszczy w diecie, wyeliminowanie szczególnie tłuszczy zwierzęcych. Oczywiście istnieją także zdrowe tłuszcze, które sprzyjają szczupłej sylwetce. Do takich zdrowych tłuszczy należą na przykład tłuszcze pochodzące z ryb, szczególnie morskich. Osoby otyłe w celu zmiany nawyków żywieniowych powinny zamienić także cukry proste na cukry złożone. Cukry proste, których należy unikać to na przykład cukierki, czekolada, ciasteczka, torty czy ciasta. Natomiast zdrowe cukry złożone znajdują się w owocach oraz w bakaliach czy produktach pełnoziarnistych. Zdrowa dieta przyniesie wiele pożytku nie tylko sylwetce, ale także uchroni nas przed wieloma chorobami, nie tylko polipami. Aby zadbać o szczupłą sylwetkę, należy także włączyć do diety warzywa, szczególnie warzywa zielonoliściaste. Innym czynnikiem sprzyjającym powstawaniu polipów jest nadciśnienie, które także bierze się z niezdrowej diety oraz braku ruchu. Polipy może także powodować aplikowanie tamoksyfenu, czyli leki na nowotwór piersi. Jeśli znajdujesz się w grupie ryzyka wystąpienia polipów, powinnaś jak najczęściej konsultować się z lekarzem oraz wykonywać badania diagnostyczne.

Czasami mogą dokuczać ci nocne poty. Zastanawiasz się, co jest ich powodem. Przyczyna pocenia się może być jednak prozaiczna. W każdym razie najlepiej jest skontaktować się w takiej sytuacji z lekarzem.

Przyczyny pocenia się w nocy

Najbardziej popularnym powodem pocenia się w nocy może być menopauza. W czasie menopauzy pojawiają się poty i uderzenia gorąca. Potliwość może dokuczać kobiecie nawet w nocy. Innym powodem nadmiernego pocenia się jest nadpotliwość idiopatyczna, która polega na nadmiernej produkcji potu. Innym powodem jest infekcja. Często pojawia się pocenie podczas grypy czy przeziębienia. Pocenie może występować też na przykład podczas gruźlicy czy zapalenia szpiku lub przy okazji innych infekcji bakteryjnych. Czasami pocenie się może być również związane z pojawieniem się nowotworu. Często osoby na przykład chorujące na chłoniaka pocą się w nocy. Nowotwór może zresztą objawiać się nie tylko poceniem się, ale również gorączką czy nagłym chudnięciem. Innym powodem pocenia się są leki. Często pocenie się jest skutkiem przyjmowania antydepresantów albo innych leków psychotropowych. Czasami powodem nadmiernego pocenia się jest aplikowanie aspiryny lub paracetamolu. Pocenie się to także skutek uboczny przyjmowania leku na potencję. Czasami pocenie się może być także związane z hipoglikemią, czyli niskim poziomem cukru. Jeśli bierzesz insulinę lub tabletki na cukrzycę możesz nadmiernie pocić się w nocy. Przyczyną pocenia się mogą być również zaburzenia hormonalne, czyli na przykład nadczynność tarczycy oraz inne choroby, których powodem są wahania hormonów. Z kolei mężczyźni mogą nadmiernie pocić się w wyniku obniżenia poziomu testosteronu. Czasami winą pocenia się jest podłoże neurologiczne, na przykład dysrefleksja autonomiczna. Czasami powodem jest zawał lub neuropatia autonomiczna. W takich sytuacjach szczególnie doskwierać nam może pocenie się w nocy. Z kolei zimny pot może być spowodowany zaburzeniem snu lub stresem.

Jakie są powody nocnych potów u dziecka?

Przyczyną nocnego pocenia się dziecka może być przegrzanie, czyli sytuacja, gdy dziecko jest zbyt ciepło ubrane. Inną przyczyną przegrzania jest wysoka temperatura w domu albo zamknięte okno. Nasze dziecko może pocić się również z powodu infekcji albo pod wpływem przyjmowania leków. Czasami przyczyną pocenia się u dziecka są koszmary senne lub zbyt intensywne sny. Dziecku może także szkodzić zbyt pikantna potrawa albo gorączka lub bezdech senny, zatkany nos lub kaszel. Czasami przyczyną pocenia się jest stres lub lęk.

Jak radzić sobie z poceniem się w nocy?

Nocne pocenie się na pewno nie jest komfortowe. Co jednak zrobić, gdy poty nam doskwierają? Najlepiej wówczas zgłosić się do lekarza. Lekarz może zalecić leczenie. Warto poinformować lekarza o tym, jakie leki bierzemy, gdyż to one mogą być przyczyną pocenia się. Należy też na jakiś czas odstawić alkohol oraz pikantne potrawy, które mogą nasilać pocenie się. Również dieta może aktywować pocenie się. Aby nie dopuścić do nadaktywacji gruczołów potowych, warto spać w wywietrzonym pokoju. Jeśli pokój jest przegrzany, dobrze jest otworzyć na noc okno. Dobrze jest również przed snem wziąć chłodny prysznic i napić się wody. Również stres może być przyczyną nadaktywacji gruczołów potowych, dlatego warto unikać stresów. Dobrze jest również unikać przepracowania, które może powodować stres. Dobrą praktyką na uniknięcie stresu jest codzienne medytowanie, joga czy inne techniki relaksacyjne. Z kolei jeśli nocne poty związane są z infekcją, z pewnością pocenie się minie wraz z zakończeniem się choroby.

Gruczoły potowe

Zwykle gruczoły potowe kojarzymy głównie z tymi pod pachami. Są jednak różne rodzaje gruczołów potowych. U człowieka występują dwa rodzaje gruczołów. Jeden rodzaj to ekrynowe, czyli rozmieszczone równomiernie na powierzchni skóry. Inne gruczoły to gruczoły apokrynowe mieszczące się na przykład w okolicach pach. Mogą się one mieścić również w okolicach narządów płciowych lub brodawek sutkowych. Ten rodzaj gruczołów potowych wydziela specyficzny zapach osobniczy. Taki zapach może mieć wpływ na stosunki międzyludzkie. Wpływ ten może być zarówno pozytywny jak i negatywny.

Dieta na nadpotliwość

Jak powinniśmy układać dietę, gdy dokucza nam nadpotliwość? Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że potliwość wzmacnia kawa i herbata oraz alkohol. Kawa może przyspieszać krążenie oraz podwyższać temperaturę ciała, co zwiększa aktywność gruczołów potowych. Potliwość zwiększa również przyprawianie potraw pieprzem, chili, cynamonem, imbirem, kurkumom. Jeśli dokucza nam nadmierne pocenie się, dobrze jest zastąpić potrawy orientalne na dania kuchni śródziemnomorskiej, czyli znacznie delikatniejsze. W kuchni śródziemnomorskiej ostre przyprawy są zastąpione dużą ilością ziół. Jest też dużo warzyw, które z pewnością nie wpływają na zwiększenie potliwości. Dobrze jest także pić dużo wody, ponieważ przy potliwości tracimy jest dużo. Dobrze jest też pić dużo soku pomidorowego, który jest bogaty w potas. Dobrym pomysłem przy potliwości jest również picie naparów miętowych oraz naparów z pokrzywy i szałwii, ponieważ zioła te hamują wydzielanie potu.

Ostatnio obserwujemy zainteresowanie się naturalnymi metodami leczenia. Jest to odpowiedź 21 wieku na 20 wiek, kiedy królowała technologia. Obecnie nastąpił zwrot ku ekologii i naturalnemu odżywianiu. Dbamy o to, aby w naszym jedzeniu nie było konserwantów, ograniczamy gluten oraz zaczynami interesować się działaniem różnego rodzaju ziół. Ludzie interesują się także alternatywnymi metodami leczenia. Także zwracamy uwagę na to, aby nasza dieta była zdrowa oraz dawkujemy sobie odpowiednią ilość ruchu, najlepiej na świeżym powietrzu. Oczywiście nadal w sklepach królują konserwanty, ale już coś dobrego zaczyna się dziać. Nic dziwnego zatem, że ludzie zaczęli się ostatnio interesować dobroczynnymi właściwościami ostropestu plamistego. Zioło to jest cenione za niezwykłe właściwości. Co ciekawe, ostropest plamisty nie jest wcale odkryciem naszych czasów. Znany był już bowiem w starożytności. Ma on wiele zalet, a żadnych skutków ubocznych, jak niektóre lecznicze preparaty. Co jeszcze ciekawego można powiedzieć o tym ziele?

Właściwości ostropestu plamistego

Zioło to w swej wymowie kojarzy się nieco ostro, można powiedzieć, że wręcz kolczasto. Jednak roślina ta jest obecnie obiektem zainteresowania gwiazd oraz celebrytów. Interesują się nią także ci, którzy dbają o zdrowe odżywianie. No i oczywiście pasjonaci zielarstwa. Wiedzą oni, że ostropest plamisty to roślina, która przede wszystkim chroni wątrobę. Roślina ta chroni również organizm przed wolnymi rodnikami. Łagodzi także stany zapalne spowodowane cukrzycą. Zioło to nie dopuszcza również do sytuacji, kiedy toksyny łączą się z komórkami wątroby. Dzięki temu właśnie wątroba nie ulega uszkodzeniu. Roślina ta łagodzi także uboczne skutki stosowania leków. Wiadomo, że przyjmowanie leków, szczególnie w dużych ilościach, może spowodować uszkodzenie wątroby. Jednak ostropest plamisty zapewnia wątrobie ochronę. Silne leki stosowane są na przykład przy chemioterapii czy terapii antybiotykowej, a także przy leczeniu AIDS. Ostropest plamisty zapobiega także marskości wątroby. Ważną właściwością tej rośliny jest również obniżenie stężenia cholesterolu we krwi i ochrona przed miażdżycą a także spowalnianie rozwoju raka. Szczególnie roślina ta chroni przed wystąpieniem nowotworu wątroby.

Jak działa ostropest plamisty?

Roślina ta ma więc bardzo bogate działanie. Można jednak powiedzieć, że podobne działanie ma wiele leków oraz suplementów. Jednak trzeba dodać, że zioło to ma taką przewagę, że nie wchodzi w interakcję z innymi lekami. Dlatego ostropest plamisty może być stosowany dodatkowo podczas stosowania innych leków. Można jednocześnie stosować normalne leczenie farmakologiczne, a dodatkowo leczenie naturalne ostropestem plamistym. Będzie to wspaniałe uzupełnienie.

Poza tym ostropest plamisty ma bardzo skuteczne działanie w sytuacji, gdy zatrujemy się grzybami. Szczególnie jest świetny wówczas, gdy spożyjemy muchomora sromotnikowego. Najlepiej jeśli zioło to zjemy w ciągu 10 minut od zjedzenia tego rodzaju trującego grzyba. Wówczas ostropest plamisty może zneutralizować działanie trucizny. Natomiast jeśli roślinę tę podamy w ciągu doby od spożycia, wówczas zmniejszymy ryzyko trwałego uszkodzenia wątroby. Ostropest plamisty może także uchronić przed śmiercią.

Ostropest plamisty może być także pomocny w chorobie lokomocyjnej oraz w przypadku bólu głowy. Pomaga bardzo na migrenę. Stosowanie tego naturalnego leku może nas uchronić przed krwawieniami macicznymi oraz krwawieniami z nosa i z jelita grubego. Stosowanie tego zioła usprawnia również pracę żołądka raz pomaga na kamicę żółciową. Jest również pomocny w przypadku schorzeń woreczka żółciowego. Co ciekawe, roślina ta usprawnia również pracę mózgu. Działa również odmładzająco, zmniejszając szkodliwe działanie wolnych rodników. Roślina ta poprawia także koncentrację oraz pamięć.

Zastosowanie ostropestu plamistego

Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że roślina ta jest bardzo bezpieczna. Dlatego stosować ją powinny szczególnie kobiety w ciąży. Pojawia się jednak pytanie, gdzie szukać takiego preparatu. Trudno jest szukać go przecież w lesie na własną rękę. Okazuje się, że specyfik ten jest obecny w w wielu sklepach. Mogą to być na przykład sklepy ze zdrową żywnością. Mogą to być również sklepy zielarskie czy po prostu apteki. Również można ten specyfik znaleźć w internecie. Oczywiście w sklepach znajdziemy mielony. Taka roślina jak najbardziej nadaje się do suplementacji. Warto zaopatrzyć się w takie zioło, a z biegiem czasu zobaczymy, że skorzysta na tym nie tylko nasze zdrowie, ale także nasza uroda. Ostropest plamisty świetnie bowiem radzi sobie z rozszerzonymi naczyniami krwionośnymi, czy włosami lub cerą.

Siemię lniane – okazuje się, że jest to antidotum na wiele dolegliwości. Ci, którzy mają problem z żołądkiem z pewnością wiedzą, że specyfik ten skutecznie pomaga na tę dolegliwość. Ale siemię lniane jest też zbiorem bardzo wielu witamin. Pomaga ono również na zaparcia, które są bardzo dużym problemem wielu osób. Zobaczmy, jakie jeszcze właściwości ma siemię lniane.

Jakie właściwości?

Siemię lniane jest źródłem takich minerałów jak magnez, żelazo, wapń, cynk i kwasy tłuszczowe Omega-3 oraz Omega-6, a także witamin z grupy B, E, kwasu foliowego, lecytyny, błonnika, fitosteryny i flawonoidów. Składniki te są bardzo ważne. Na przykład żelazo bierze udział w transporcie tlenu. To właśnie dzięki udziałowi żelaza tlen wiąże się z hemoglobiną i transportuje tlen do różnych zakamarków organizmu. Żelazo wpływa także pozytywnie na układ immunologiczny i temperaturę ciała. Wpływa także korzystnie na pracę mózgu i reguluje stężenie hemoglobiny. Poza tym żelazo po prostu dba o to, aby organizm miał bardzo dużo energii. Tymczasem obecny w siemieniu lnianym magnez dba o funkcjonowanie układu nerwowego i działanie mózgu. Wpływa także na lepszą pamięć i myślenie. Wspiera również serce. Dba również o zdrowe kości oraz zęby. Z kolei witaminy z grupy B obecne w siemieniu lnianym dbają przede wszystkim o układ nerwowy. Dlatego jedzenie siemienia lnianego łagodzi napięcie nerwowe oraz poprawia nastrój. Siemię lniane jest również świetnym specyfikiem na urodę, ponieważ zawiera dużo witaminy E, która jest zwana witaminą młodości. Poprawia ona wygląd skóry i wygładza zmarszczki. Z kolei obecny w siemieniu lnianym kwas foliowy sprzyja zdrowiu w czasie ciąży oraz zmniejsza ryzyko wad płodu.

Już nasze babki wiedziały…

Ale korzystne właściwości siemienia lnianego doceniane są nie od dziś. Już nasze babki wiedziały, że w produkcie tym jest pełno witamin. Dlatego robiły sobie z siemienia maseczki. Maseczki nakładały na skórę, włosy i paznokcie. Wiedziały także, że len ma właściwości przeciwzapalne i przeciwmiażdżycowe oraz przeciwrakowe. Len pomaga obniżyć poziom cholesterolu oraz reguluje poziom cukru we krwi. Tego wszystkiego domyślano się od lat, choć nie były to potwierdzone naukowo fakty. Domyślano się również, że siemię lniane leczy wrzody żołądka oraz usuwa nadkwasotę i poprawia koncentrację a także łagodzi menopauzę. Specyfikiem tym leczono także zaparcia. Do wszystkiego dochodzono oczywiście na drodze obserwacji i doświadczenia. Jeśli naszej praprababce pomogło siemię na nadkwasotę to znaczyło, że i prababce pomoże.

Antidotum na zaparcia

Ale najsłynniejszym schorzeniem, które można wyleczyć dzięki siemieniu lnianemu są zaparcia. Przyczyny zaparć są różne, ale najczęściej odpowiedzialny jest stres. Przyczyną zaparć jest również zła dieta. Często są to tłuste potrawy i bardzo dużo cukru oraz niewielka ilość błonnika. Dlatego też warto do diety włączyć siemię lniane, ponieważ zawiera ono bardzo dużo ilość błonnika, które zmniejsza zaparcia ale także poprawa przemianę materii i przyczynia się do utrzymania szczupłej sylwetki. Błonnik działa w ten sposób, że wchłania wodę, które znajduje się w przewodzie pokarmowym. Pokarm zwiększa swoją objętość, co prowadzi do zwiększenia objętości kału. Tak napęczniały kał wraz z ziarnami podrażniają oraz naciskają na ściany jelit. Naciski te i podrażnienia skutkują z kolei ruchami perystaltycznymi sprawiając, że wypróżnienie jest szybsze i częstsze. Skuteczność perystaltyki jelit wzmagają także obecne w siemieniu lnianym związki śluzu. Związki owe sprawiają, że kał w jelicie przesuwa się szybciej. Dlatego warto pić siemię lniane, gdy cierpimy na problemy z perystaltyką jelit.

Jak stosować len?

Nie każdy wie, jak pić siemię lniane. Wiele osób zastanawia się, czy lepiej pić samą wodę z rozpuszczonym tłuszczem, czy również zjadać ziarenka. A może to i to? Najlepiej pić cały wywar, bo wszystkie substancje są cenne. Codziennie powinniśmy raczyć się co najmniej jedną szklanką zaparzonego siemienia. Aby przygotować wywar, należy zalać dwie łyżeczki ziaren. Ziarenka powinny parzyć się dwie godziny. Aby czekać mniej czasu, ziarenka można podgrzać. Po dziesięciu minutach gotowania, wywar jest gotowy. Ziarenka muszą rozmięknąć, a woda musi stać się kleista. Jednak tak kleisty specyfik może niezbyt zachęcać do wypicia. Możemy czuć wręcz niesmak na widok takiej mikstury. Zadajemy sobie wówczas pytanie – jak to wszystko wypić. Otóż odpowiedź jest prosta. Najlepiej wypić siemię lniane od razu i do dna. Niektórzy decydują się na przecedzenie ziarenek. Oczywiście i tak można, ale najlepiej wypić wszystko wraz z cennymi składnikami. Szczególnie jeśli liczymy, że siemię lniane pomoże nam na zaparcia. Niektórzy dodają do wywaru miód i to też jest dobry pomysł. Można taki wywar w różny sposób doprawić. Można go wypić z dodatkiem cytryny lub z syropem klonowym lub malinowym. Takie siemię lniane świetnie nadaje się także jako dodatek do sałatek. Można także zjeść je z jogurtem. Siemię lniane można także dodać do ciasteczek lub zrobić ciasto z siemienia lnianego. Siemię lniane można również uprażyć na patelni. Tak przygotowany produkt jest świetnym zamiennikiem chipsów lub popcornu.

Skręcenie kostki to duży problem. Profesjonalnie nazywa się to skręceniem stawu skokowego. Nie zdarza się to rzadko i bywa bardzo przykre. Często przypadki takie przytrafiają się sportowcom, którzy muszą wówczas na pewien czas odłożyć swoje ćwiczenia albo w ogóle zrezygnować z uprawiania danej dyscypliny. Gdy skręcenie kostki dopadnie kobietę uwielbiającą chodzić w szpilkach, również i tutaj mamy problem, bo będzie musiała ona na jakiś czas zrezygnować z noszenia ulubionego rodzaju butów. Czasami potrzebna jest pomoc chirurga, choć na pozór może wydawać się, że skręcenie kostki to nic takiego. Bo przecież mogło być gorzej – mogliśmy złamać nogę. Ale jeśli skręcenie stawu skokowego już się nam przytrafiło, to jak sobie z nim radzić?

Staw skokowy

Staw skokowy to część ciała o dosyć skomplikowanej budowie. Jeśli naruszy się jego działanie, jest duży problem. Aby staw skokowy był stabilny, musi współdziałać prawidłowo ze sobą bardzo dużo mięśni. Mięśnie te znajdują się między palcami a kością goleni. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że staw skokowy dzieli się na dolny oraz górny. Zarówno górna jak i dolna część biorą udział w ruchach trójwymiarowych. Generuje to zgięcia podeszwowe i grzbietowe. Dlatego stopa dostosowuje się do nierówności powierzchni i działa prawidłowo. Staw skokowy w czasie gdy chodzimy albo biegamy stale jest aktywny. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wysoką aktywną wykazuje taki staw podczas gdy jesteśmy w ruchu. Stale musi on sprawdzać się jako stabilizator. Dlatego istnieje bardzo duże ryzyko kontuzji stawu skokowego. Nie powinno się więc zbytnio obciążać go. Najczęściej na uraz narażone są najbardziej boczne stabilizatory.

Jeśli nastąpi uraz bocznych stabilizatorów, wówczas taki uraz nazywany jest skręceniem supinacyjnym. Ale takie skręcenia supinacyjne nie są jedyne, bo czasami istnieją skręcenia pronacyjne. W takim przypadku dochodzi do uszkodzenia przyśrodkowej części stawu skokowego. Uraz tego typu może zdarzyć się wówczas, gdy stopa zostanie ułożona na nierównym podłożu. Problem może pojawić się gdy na przykład źle skoczymy albo poślizgniemy się. Przeciążenia stawów u sportowców zdarzają się bardzo często, bo często narażają oni swoje kończyny i inne części ciała na uraz, ale taka kontuzja może przytrafić się również zwykłemu Kowalskiemu. Jednak dla sportowca takie urazy to wręcz codzienność. Na urazy stawu skokowego narażone są też osoby, które nagle postanawiają uprawiać sport, nie będąc wcześniej do tego przygotowanym lub nie posiadając żadnej wiedzy na ten temat. Na przykład jeśli ktoś ma noworoczne postanowienie, że będzie od pierwszego stycznia dużo biegać. Wstaje rano i zaczyna od dużego dystansu. Wówczas nieprzyzwyczajona do wysiłku noga może nie sprostać takiemu zadaniu. Ćwiczenia fizyczne należy więc robić z głową i bardzo ważna jest systematyczność, planowanie wysiłku. Istotną rzeczą jest również rozgrzewka.

Objawy kontuzji stawu skokowego

Jeśli przytrafiła się nam kontuzja, musimy pamiętać, że aby powrócić do codziennej aktywności fizycznej, musimy najpierw wyleczyć uraz. Najgorsza sytuacja może być wówczas, jeśli naruszymy kostkę i ponownie narazimy ją na uraz. O ile takie kontuzje to codzienność, ponowne narażenie kostki może nie wyglądać już tak różowo. Może wiązać się wręcz z utratą zdrowia na całe życie. Takie częste narażanie kończyny na przeciążenia może skutkować przewlekłą niestabilnością stawową. Wiązać się to z kolei może z zaburzeniem stabilności stawu skokowego oraz z powracającymi skręceniami kostki. W takiej sytuacji możemy mieć trudności ze zwykłym chodzeniem, szczególnie jeśli chodzi o nierówne drogi.

Skręcenie kostki to więc nie tylko uszkodzenie torebek stawowych, ale także wiązadeł i mięśni. Dlatego symptomem urazu może być ból przy jakiejkolwiek próbie obciążenia stopy, nawet przy próbie stania, ale szczególnie kiedy próbujemy chodzić. Pojawia się także opuchlizna, a także krwawy wylew. Staw skokowy jest również niestabilny. Należy pamiętać, że istnieją trzy stopnie kontuzji. Pierwszy stopień jest związany z nadciągnięciem wiązadeł. Czasami wiązadła mogą być lekko naderwane. Wówczas obserwujemy niestabilność, ale lekką. Drugi stopień kontuzji wiąże się z częściowym zerwaniem włókien więzadłowych. Również pojawia się wówczas niewielka niestabilność. Z kolei najcięższym przypadkiem jest trzeci stopień, kiedy występuje zerwaniem włókien więzadłowych i całkowity brak stabilności stawu. Występuje wówczas duży ból i pojawiają się obrzęki.

Co robić w przypadku urazu?

Jeśli przytrafił się nam uraz stawu skokowego lub jeśli go po prostu na razie tylko podejrzewamy, należy natychmiast udać się do lekarza – chirurga ortopedy. Trzeba bowiem zrobić bardzo dokładne badania, które rozpoznają uraz. Trzeba wykluczyć złamania, czyli skierować na RTG. Następnie należy wyleczyć kontuzję, czyli dużo odpoczywać, używać zimnych okładów i szczególnie usztywnić staw. Należy również nosić stabilizator. Dopiero po wyleczeniu kontuzji zalecany jest ruch.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C – o tej przypadłości pewnie słyszał niejeden z nas. Jednak nie wszyscy wiedzą, o co tak naprawdę w tej chorobie chodzi. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że za chorobę tę odpowiada wirus HCV. To dosyć ciężka choroba, która związana jest często z poważnymi powikłaniami. Jeśli sądzisz, że mogło u ciebie dojść do zakażenia wirusem, należy jak najszybciej udać się do lekarza. Lekarz przeprowadzi test na obecność wirusa. Nie warto w takiej sytuacji czekać na objawy. Jest bowiem tak, że wirusowe zapalenie wątroby typu C przebiega bez objawów. Co należy wiedzieć o tej chorobie?

Jak można się zakazić?

Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że chorobą tą można zarazić się wyłącznie poprzez kontakt z krwią. Nie można więc nabyć tej choroby poprzez całowanie, kichanie, przytulanie się, kasłanie albo wspólne jedzenie. Czynnikami ryzyka zarażenia się tym wirusem jest więc zażywanie narkotyków, używanie wspólnej igły czy bogate życie seksualne. Zarazić się można też poprzez zabieg medyczny, kiedy nie zachowana jest właściwa higiena. Innym sposobem zarażenia się jest współdzielenie akcesoriów z osobą zarażoną. Może to być na przykład wspólne używanie golarki, brzytwy czy szczoteczki do zębów. Również można zarazić się wirusowym zapaleniem wątroby typu C podczas robienia tatuażu lub podczas kolczykowania. Oczywiście taka sytuacja może wystąpić tylko wówczas, gdy w zakładzie robienia tatuaży personel nie przestrzega higieny. Czasami to matka zarażona wirusem wątroby zaraża swoje dziecko podczas porodu.

Jakie są objawy choroby?

Warto wiedzieć, że większość chorych nie uskarża się na żadne objawy. Jednak u części osób one występują. Takim objawem jest na przykład osłabienie. Możemy również czuć się zmęczeni. Wirusowemu zapaleniu wątroby typu C mogą towarzyszyć także bóle stawów oraz bóle brzucha. Częstym objawem jest również swędząca skóra. Mogą pojawić się także obolałe mięśnie oraz ciemny odcień moczu. Pojawia się także żółtaczka, która objawia się żółtym zabarwieniem skóry oraz białek oczu.

Trzeba też wiedzieć, że wirusowe zapalenie wątroby typu C może doprowadzić do marskości wątroby. Marskość wątroby może objawiać się rumieniem dłoniowym, czyli zaczerwienionymi dłońmi. Czerwone dłonie są wynikiem rozszerzenia się naczyń krwionośnych. Objawem marskości wątroby są również rozszerzone naczynia krwionośne na piersiach, twarzy i ramionach. Mogą również wystąpić obrzęki brzucha oraz stóp i nóg. Objawem tej choroby jest również zanikanie mięśni. Marskość wątroby może również objawiać się krwawieniami z układu pokarmowego. Jest to wynikiem pękania żylaków. Może także wystąpić encefaloparia wątrobowa. Schorzenie to polega na zaburzeniu funkcjonowania mózgu oraz systemu nerwowego. Encefalopatia objawia się problemami z pamięcią oraz koncentracją.

Badanie na obecność wirusowego zapalenia wątroby typu C

Wirusowe zapalenie wątroby typu C, czyli HCV wymaga zrobienia testu. Trzeba stwierdzić, czy w krwi są obecne przeciwciała, czyli zrobić badanie na obecność przeciwciała anty-HCV. Jeśli wynik testu jest dodatni, oznacza to, że nastąpił kontakt z wirusem, jednak niekoniecznie doszło do zakażenia. Następnie należy zrobić drugi test – test molekularny. Jest to już test na obecność wirusa. Jeśli wynik testu okaże się dodatni, oznacza to, że jesteśmy nosicielami żółtaczki typu C, czyli wirusowego zapalenia wątroby. Jeśli wynik jest ujemny, oznacza to że nasz organizm wyeliminował wirusa.

Czy jest możliwe wyleczenie HTC?

Oczywiście, że jest to możliwe. Wiele osób jednak panikuje, dowiedziawszy się o wyniku testu. Jednak w dzisiejszych czasach można wyleczyć tę chorobę. Leczenie trwa do około kilku miesięcy. Należy przyjmować leki oraz brać zastrzyki. Choroba może zakończyć się sukcesem wyleczenia, jednak należy pamiętać, że po powrocie do zdrowia warto dbać o higienę. Trzeba także prowadzić zdrowy tryb życia oraz regularnie powtarzać badania.

Ile osób choruje na HTC?

W Polsce jest zarażonych około dwieście tysięcy osób. Czyli co setna osoba może być nosicielem tej choroby. Ciekawe jest też to, że tylko 10% zarażonych osób jest świadomych, że choruje na wirusowe zapalenie wątroby typu C. Oznacza to tyle, że po prostu rzadko się badamy. Jest to złe, bo świadomość zarażenia może zapobiec dalszemu rozwojowi choroby. Chorobę tę można przecież całkowicie wyleczyć i uniknąć powikłań, czyli na przykład marskości wątroby. Aby uniknąć z kolei zarażenia należy prowadzić higieniczny tryb życia unikać sytuacji, które mogą sprzyjać zarażeniu.