Zespół jelita drażliwego to choroba niezwykle uprzykrzająca życie. Jest też dosyć często spotykana. Na szczęście, jak z każdą chorobą, można sobie z nią radzić. Na początek trzeba powiedzieć, że inna nazwa tej choroby to IBS. Chodzi tu o dolegliwości zarówno jelita grubego, jak i cienkiego. Przypadłości te są przewlekłe. Zastanówmy się jednak, jak właściwie objawia się ta choroba i jak sobie z nią powinniśmy radzić?

Skąd się wzięła ta dolegliwość?

Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że ta choroba jest dosyć częsta. Jeśli nawet ty na nią nie chorujesz, to przecież czytasz o niej – czy choruje na nią ktoś z twojego otoczenia? Bardzo prawdopodobne, że tak. Dane statystyczne mówią, że zespół jelita drażliwego dotyka od 10 do 20% osób dorosłych. Co ciekawe, przypadłość ta dwa razy częściej przydarza się kobietom niż mężczyznom. Chorobę tę można nazwać także „nerwicą jelit”. Jak sama nazwa sugeruje, choroba ta związana jest z psychiką. Jednak do końca nie wiadomo, co jest przyczyną owego schorzenia.

Natomiast wiemy, co może sprzyjać rozwojowi tej choroby. Może to być zaburzenie funkcji motorycznej jelit. Przyczyną są także nieprawidłowości na osi mózgowo-jelitowej. Inną przyczyną wystąpienia tej choroby może być nadwrażliwość trzewna. Jeśli zetknąłeś się z takimi dolegliwościami, musi zdawać sobie sprawę z ryzyka wystąpienia IBS.

 Innym czynnikiem ryzyka wystąpienia choroby jelita drażliwego jest biegunka infekcyjna. Jeśli przeszedłeś biegunkę infekcyjną, musisz bardziej zachować ostrożność. Inną przyczyną jest psychologia i podatność na stres. Jeśli masz problemy psychologiczne, ryzyko wystąpienia IBS jest większe, bo jelita są powiązane z nerwami. Przyczyną mogą być irracjonalne lęki lub występowanie depresji. Jak można się domyślać, nasilać chorobę mogą różnego rodzaju problemy życiowe oraz stres. Aby uniknąć zespołu jelita drażliwego unikaj więc stresu. Jednak wiele osób powie, że łatwo powiedzieć, a trudniej zrealizować, bo na co dzień jesteśmy bardzo narażeni na różnego rodzaju stresujące sytuacje. Jednak są sposoby, aby zminimalizować chociaż trochę ryzyko stresu. Warto na przykład często korzystać ze świeżego powietrza i jak tylko często się da przebywać w towarzystwie przyrody. Innym sposobem na poprawienie samopoczucia jest dieta ograniczająca potrawy smażone, a bardziej skupiona na owocach i warzywach, co może również przyczynić się do wystąpienia bardziej pogodnego nastroju. Możemy też słuchać pogodnej muzyki, robić to, co lubimy, a także unikać kontaktu z ludźmi, którzy działają nam na nerwy i kradną pozytywną energię. Możemy także po prostu unikać stresu na ile to możliwe. Wszystko to może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia zespołu jelita drażliwego. Objawem stresu może być bowiem ból brzucha i to bardzo przykry.

Jak rozpoznać zespół jelita drażliwego?

Rozpoznać tę chorobę nie jest trudno, bo są pewne charakterystyczne symptomy. Niepokojące jest, gdy symptomy te utrzymują się przez co najmniej trzy miesiące oraz pojawiają się częściej niż trzy razy w miesiącu. Ryzykiem jest także wiek od 20 do 40 lat. Owymi symptomami są biegunki lub zaparcia oraz silny ból i skurcz brzucha. Często taki ból występuje po zjedzeniu danego produktu. Kolejnym symptomem mogą być gazy jelitowe. Niepokojące jest również uczucie przepełnienia i wzdęcia oraz śluz w kale. Jeśli tracisz na wadze, to również może być niepokojący czynnik. Warto wiedzieć, że u kobiet objawy zespołu jelita drażliwego mogą nasilać się w okresie występowania miesiączki. Również powinna nas zaniepokoić krew w stolcu i silny ból brzucha. Taki ból może szczególnie być obecny w nocy. Jeśli przy tym obserwujesz u siebie znaczny spadek wagi, natychmiast udaj się do lekarza, bo może to oznaczać dużo poważniejszą chorobę.

Jak przebiega ta choroba?

Rozpoznanie choroby jest bardzo ważne. Właściwie to połowa sukcesu, bo tylko wtedy możemy coś z tym dalej zrobić. Podstawą jest też bardzo skrupulatne obserwowanie swojego organizmu. Trzeba zauważyć, jakie sytuacje sprawiają, że objawy choroby nasilają się. Wtedy będziemy mogli takie sytuacje wyeliminować. Jeśli na przykład objawy tej dolegliwości nasilają się podczas stresujących sytuacji, być może wyjściem z tego będzie medytacja, joga lub sport. Warto także udać się w takiej sytuacji to psychologa lub psychiatry, który przepisze odpowiednie leki eliminujące stres. Leczenie farmakologiczne powinno iść w parze z regularnymi sesjami u psychologa. W takich sytuacjach mogą pomóc także leki przeciwbiegunkowe, przeciwzaparciowe lub rozkurczowe.

Zapobiegać IBS można modyfikując swój sposób jedzenia. Trzeba wiedzieć, że ta przykra choroba może nasilać się po zjedzeniu mleka. Kolejnym rodzajem jedzenia, które może nasilać objawy zespołu jelita drażliwego są niektóre owoce i warzywa. Należy z diety wyeliminować tłuste potrawy. Niesprzyjające może być także picie kawy. Również alkohol może nasilać objawy zespołu jelita drażliwego.

Choroba bostońska to inaczej choroba brudnych rąk. Wiele osób tak właśnie kojarzy tę chorobę. Jednak bardzo łatwo pomylić ją z ospą wietrzną. Należy sobie jednak zadać pytanie, co odróżnia te dwie choroby.

Czym jest wysypka bostońska?

Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że chorobę tę można różnie nazywać. Różnorodność jej nazw może wprowadzać w błąd. Mówimy więc o chorobie ręki, chorobie stopy lub chorobie ust. Wysypka bostońska nazywana jest także wysypką pęcherzykową lub enterowirusowym pęcherzykowym zapaleniem jamy ustnej. Schorzenie jest też nazywane po prostu… bostonką. Mówi się, że na bostonkę chorują najczęściej dzieci, ale faktem jest też, że na chorobę tę zapadają również dorośli. Istotną informacją jest również to, ze na bostonkę najłatwiej zachorować jest w okresie lata i jesieni. Jest wówczas dostępnych dużo owoców, które często dzieci jedzą prosto z krzaczka owocowego, co często jest przyczyną wystąpienia choroby.

Wysypkę pęcherzykową wywołują enterowirusy. Enterowirusy mogą rozprzestrzenić się podczas kichania lub kaszlenia. Niebezpieczny jest dla dzieci także kontakt z kałem. Może taka sytuacja pojawić się na przykład podczas zmiany pieluchy – należy wówczas zachować szczególną ostrożność. Dlatego ważne jest mycie rąk po skorzystaniu z toalety. Jeśli dziecko nie umyje rąk, czyli nie oczyści się z kału, to później brudnymi rękoma może dotknąć przedmiotów, które następnie weźmie do ust. Niebezpieczeństwo narasta, gdy te przedmioty dotykane są przez inne dzieci. Wówczas na chorobę tę może zachorować cała grupa osób. Warto też wiedzieć, że objawy choroby bostońskiej pojawiają się po około 3, 6 dniach od zarażenia się enterowirusem.

Jakie są objawy?

Objawem choroby może być na przykład ból gardła. Często tak wygląda właśnie pierwszy objaw. Również może wystąpić zmęczenie, a także gorączka – około 38 lub 39 stopni C. Również może pojawić się obniżenie apetytu. Niepokojące są także pęcherzyki w jamie ustnej. Warto wiedzieć, że pęcherzyki te rozprzestrzeniają się dalej. Takie pęcherzyki mogą pojawić się następnie w okolicach dłoni oraz stóp. Pojawiają się także na rękach. Również mogą być zaatakowane pośladki i okolice narządów rodnych. Pęcherzyki następnie pękają. Choroba ta może wystąpić zarówno u dzieci jak i dorosłych, ale u dorosłych przebiega ona ciężej. U dzieci bostonka ma łagodniejsze objawy. Zwykle objawy te ustępują po tygodniu.

Jak odróżnić chorobę bostońską od ospy wietrznej?

Okazuje się, że obie choroby są często mylone ze sobą. Jednak bardzo łatwo znaleźć różnicę. Istotne jest na przykład miejscem występowania wysypki. W przypadku bostonki pęcherzyki pojawiają się w pobliżu jamy ustnej. Mogą także pojawić się w okolicach dłoni i stóp. Natomiast jeśli mamy do czynienia z ospą wietrzną pęcherzyki występują w okolicach włosów, twarzy, tułowia, nóg. Ospa wietrzna charakteryzuje się także tym, że pęcherzyki są okrągłe. Ponadto kiedy pękają, pojawiają się na ich miejscu strupki. Z kolei w przypadku wysypki bostońskiej występują podłużne pęcherzyki na czerwonej skórze. Jeśli weźmiemy pod uwagę te różnice, wówczas łatwo odróżnimy chorobę jedną od drugiej.

Bostonka – jak ją leczyć?

Zależy, czy choroba występuje u dzieci czy u dorosłych. U dzieci choroba bostońska łagodniej przebiega. Nie jest potrzebne zatem specjalne leczenie. Istotne jest odkażanie nadżerek. Można to zrobić przy pomocy barwników antyseptycznych lub preparatów antybiotycznych. Z kolei obniżyć gorączkę może paracetamol lub leki przeciwzapalne. Niektórzy chcą stosować antybiotyki, jednak lekarze nie zalecają tego. Nie zaleca się także stosowania preparatów steroidowych. Warto zastosować witaminę A. Dziecko powinno także pić dużo wody. Szczególnie wskazane są chłodne napoje.

Brudne ręce

Trzeba także zdać sobie sprawę z tego, że chorobę tę wywołują brudne ręce. Trzeba więc bardzo skrupulatnie zachować higienę, czyli często myć ręce. I to nie tylko wodą, ale wodą z mydłem. Istna jest również dokładność. Dokładnie myć ręce wodą i mydłem należy zatem po każdym skorzystaniu z toalety oraz zjedzenia posiłku. Inaczej będziemy przenosić wirusy. Zresztą mycie rąk jest także ważne dla komfortu psychicznego. Ale choroba brudnych rąk to nie tylko bostonka, lecz także na przykład lambilioza lub owsica oraz zapalenie jamy ustnej oraz toksokaroza. Jest więc wiele chorób, które są spowodowane brakiem higieny. Dlatego istotne jest to, aby od najmłodszych lat uczyć dziecko tego, jak ważne jest mycie rąk. Mycie rąk powinno stać się dla małego człowieka nawykiem. Nie wykształci się takiego nawyku w ciągu jednego dnia. Istotna jest cierpliwość i systematyczność.

Escherichia coli to pałeczka okrężnicy, czyli bakteria, dla której środowiskiem jest flora bakteryjna jelita grubego. Bakteria E jest najczęściej niegroźna. Jednak czasami powoduje bardzo poważne zatrucie. Takie zatrucie może być bardzo niebezpieczne.

Niebezpieczne jedzenie

Jedzenie ulubionych przysmaków to sama przyjemność, jednak czasami jedzenie może być bardzo niebezpieczne. Na przykład gdy taka żywność jest zakażona bakterią Escherichia coli. Bakteria ta szczególnie upodobała sobie surowe mięso, mleko lub nabiał oraz owoce lub warzywa. Bakteria owa występuje również w wodzie. Dlatego ważne jest na przykład to, aby nigdy nie pić wody z kranu. Raczej należałoby ją przegotować albo pić wodę mineralną.

Jakie są objawy choroby?

Bakteria Escherichia coli powoduje zwykle nudności oraz wymioty. Może pojawić się także poważny ból brzucha. Charakterystyczne są tutaj skurcze. Występuje także biegunka, która może być bardzo wodnista. Może pojawić się także krew w kale. Charakterystyczne dla tego rodzaju zatrucia jest także zmęczenie oraz osłabienie. Występuje także gorączka. Trzeba też wiedzieć, że zakażenie to częściej występuje u dzieci. Często jest tak, że objawy występują po około 3, 4 dniach od zakażenia bakterią. Ile trwa choroba? Najczęściej gorączka, osłabienie, biegunka, bóle brzucha czy wymioty mijają po okresie około tygodnia. Czasami jest też tak, że osoby zakażone nie są świadome tego schorzenia i nie odwiedzają nawet lekarza. Myślą, że przydarzyła im się zwykła grypa.

Należy jednak zaznaczyć, że nie zawsze choroba ma łagodny przebieg. Oprócz osłabienia i innych objawów charakterystycznych dla zakażenia Escherichia coli może wystąpić anemia, a nawet uszkodzenie nerek. Choroba ta może zakończyć się także bardzo tragicznie. Dlatego wskazane jest przy takich objawach odwiedzenie lekarza. Szczególnie niepokojące jest więc równomierne wystąpienie gorączki i silnego osłabienia. Niepokoić też powinny blada skóra oraz skąpomocz.

Jak leczyć?

Jeśli wystąpią u ciebie objawy choroby, powinieneś udać się do lekarza. Lekarz po analizie objawów powinien zlecić badanie kału, aby potwierdzić objawy zatrucia. Badanie kału jest po to, aby zaobserwować obecność bakterii. Po wizycie u lekarza wskazany jest odpoczynek. Istotne jest nawadnianie organizmu. Należy więc pić dużo wody – często i po kilka łyków. Należy wiedzieć, że na odwodnienie szczególnie narażone są dzieci, dlatego należy je często nawadniać.

Często przy takim rodzaju zakażenia chcemy samemu się leczyć, bo uważamy, że to potrafimy. Często bierzemy też leki na własną rękę, na przykład leki przeciwbiegunkowe. Nie jest to zalecane. Takie działania mogą wyrządzić więcej krzywdy niż korzyści. Dlatego lepiej jest skonsultować się z lekarzem. Bakterie Escherichia coli czasami mogą uszkodzić nerki. Dlatego konieczna jest czasami dializa lub transfuzja krwi.

Jak bronić się przed zakażeniem?

Istnieją sposoby, aby uchronić się przed tą infekcją. Warto wiedzieć, że dobrym antidotum są odpowiednie nawyki. Takim nawykiem może być na przykład mycie rąk przy każdorazowym kontakcie z surowym mięsem. Mycie rąk powinno nastąpić w gorącej wodzie i mydle. Trzeba wyrobić sobie po prostu nawyk mycia rąk podczas pracy w kuchni. Innym nawykiem jest gotowanie mielonej wołowiny co najmniej do temperatury 71 stopni C. Aby uniknąć zakażenia bakterią Escherichia coli należy pić tylko pasteryzowane mleko i pasteryzowane soki owocowe. Często też jest tak, że nie myjemy warzyw i owoców przed jedzeniem. Jest to błąd – należy zawsze je umyć. Powinniśmy to robić wręcz automatycznie. Trzeba też zdawać sobie sprawę z tego, ze bakteria Escherichia coli jest obecna w wodzie. Dlatego pijmy tylko wodę taką, co do której jesteśmy pewni, skąd pochodzi. Unikajmy szczególnie niesprawdzonej wody, kiedy jesteśmy w kraju, w którym często zdarzają się przypadki zatrucia wodą. Szczególnie nie należy wówczas korzystać z wody prosto z kranu. Innym zaleceniem jest zwykłe częste mycie rąk. Szczególnie należy myć ręce po skorzystaniu z toalety. Również warto skorzystać z gorącej wody z mydłem, kiedy zmieniamy dziecku pieluszkę. Jeśli mamy dziecko w domu należy zatem szczególnie zachować ostrożność. Warto też wiedzieć, że bardzo ważna jest higiena intymna, gdyż przyczyną zakażenia układu moczowego jest często bakteria Escherichia coli. Bakteria ta często przedostaje się z odbytu do cewki moczowej i powoduje zakażenie.

Większość ludzi boreliozę kojarzy z kleszczami. I słusznie, bo jeśli ukąsił cię kleszcz, prawdopodobne jest, że zachowujesz na boreliozę. Niektóre kleszcze przenoszą bowiem tę chorobę. Oczywiście nie zawsze tak jest. Jednak warto wiedzieć co nieco o tej chorobie.

Gdy ukąsi kleszcz…

Faktem jest, że jeśli ukąsił cię kleszcz, nie możesz tego ignorować. Borelioza może mieć bowiem bardzo groźne powikłania. Warto natychmiast po ukąszeniu podjąć obserwacje swojego ciała i jeśli zaobserwuje się niepokojące objawy, warto udać się do lekarza. Lekarz prawdopodobnie zleci test, który pomorze wykryć chorobę.

Borelioza – co to za choroba?

Choroba ta nosi również nazwę krętkownicy kleszczowej. Wywołują ją bakterie Borrelia burgdorferi. Bakterie te są przenoszone zarówno przez zwierzęta, jak i przez ludzi. Oczywiście nie każde ukąszenie kleszcza skutkuje chorobą. Ważny jest jednak czas, w czasie którego kleszcz jest przyczepiony do skóry. Warto wiedzieć, że borelioza występuje głównie w Ameryce Północnej. Jest też obecna w Europie oraz Azji.

Jakie są objawy boreliozy?

Chorobę tę łatwo pomylić z grypą, bo na początku objawy jej przypominają właśnie objawy grypy. Charakterystyczna jest sztywność karku. Pojawiają się także dreszcze. Może pojawić się również gorączka, a także zmęczenie i ból mięśni. Charakterystyczny dla boreliozy jest również ból stawów oraz mięśni. W przypadku boreliozy obserwujemy również powiększone węzły chłonne. Obserwując objawy po ukąszeni należy zwrócić uwagę na to, czy w miejscu ukąszenia nie pojawia się rumień. Obecność rumienia wskazuje właśnie na boreliozę. W ciągu kolejnych dni lub tygodni rumień powiększa się i tworzy się okrąg. Następnie wysypka ta może przenieść się na inne okolice ciała. Jest to cięższy objaw boreliozy. Do ciężkich objawów należy także ból stawów. Najczęściej w przypadku tej choroby pojawia się ból kolana.

Najbardziej przykre są jednak uszkodzenia nerwów. Może pojawić się sztywność karku. Charakterystyczne dla ciężkich objawów boreliozy są również bóle głowy, a nawet paraliż mięśni twarzy. Pojawiają się także bóle rąk i nóg oraz zła zaburzenie koordynacji ruchowej. Mogą również pojawić się problemy z pamięcią. Zaburzenie koncentracji to również przykład ciężkiego przypadku boreliozy. Jako że borelioza uszkadza układ nerwowy, pojawiają się także zmiany nastroju. Charakterystyczne są również problemy ze snem. Co ciekawe, takie symptomy nie muszą być obecne od razu po złapaniu infekcji, ale mogą równie dobrze pojawić się po kilku miesiącach, a nawet latach. Czasami jest też tak, że ktoś zachowuje na boreliozę, ale nie ma żadnych objawów.

Czasami u osób, które złapały wirusa boreliozy obserwowane są problemy z sercem. Jednak tylko zaledwie kilka osób na sto ma takie objawy. Mogą pojawić się spowolniona akcja serca lub zawroty głowy. Jednak takie objawy mijają po kilku dniach lub kilku tygodniach. Czasami przy ciężkich objawach boreliozy są obecne zaburzenia widzenia oraz wyczerpanie ciała. Mogą pojawić się również problemy z żołądkiem i jelitami.

Jak wykryć boreliozę?

Choroba ta nie jest łatwa do wykrycia. Jej objawy przypominają bowiem objawy innych chorób. Na przykład osłabienie i bóle mięśni występują również w przypadku grypy. Dlatego pacjenci często nie są świadomi, że chorują na boreliozę. Nawet mogą być nieświadomi, że zostali ukąszeni przez kleszcza. Ukąszenie może nastąpić przypadkiem lub w nocy. Szczególnie narażone są na ukąszenie osoby, które dużo przebywają na świeżym powietrzu, na przykład śpią w namiocie. Tym, co odróżnia objawy boreliozy od innych chorób jest wysypka. Jeśli zatem pojawi się rumień w miejscu ukąszenia, należy natychmiast udać się do lekarza. Następnie lekarz musi zlecić badanie krwi na obecność boreliozy.

Jak leczyć?

Każdy przypadek boreliozy jest inny. Różne są stopnie zaawansowania. Jednak ważny jest czas. Oczywiście symptomy tej choroby mogą wystąpić po kilku miesiącach, jednak jeśli wcześniej wykryjemy tę chorobę (nawet przebiegającą bezobjawowo), tym lepiej. Szybko wykryta borelioza to bardziej skuteczne leczenie. Leczenie zakażenia tą infekcją polega na przyjmowaniu antybiotyków. Antybiotyki można przyjmować w postaci tabletek lub zastrzyków. Chorobę tę można dodatkowo leczyć metodami naturalnymi, na przykład poprzez picie ziół. Wskazana jest również zmiana w diecie. Należy jednak pamiętać o tym, aby metody naturalne nie były jedynymi. Przede wszystkim w przypadku zachorowania należy skontaktować się z lekarzem i zaaplikować tabletki.

Dieta w boreliozie

Warto wiedzieć, że do zalecanych produktów żywnościowych wspomagających leczenie boreliozy jest pełnoziarniste, bezglutenowe pieczywo. Należy też jeść kasze oraz brązowy ryż. Można również jeść ryby i owoce morza, drób, cielęcinę, wołowinę oraz chudą wieprzowinę. Dozwolona jest również jagnięcina i mięso z królika. Można jeść również jajka oraz warzywa, które mają mało skrobi, na przykład kapustę, brokuły, kalafior, a także szpinak, rzodkiewkę, pietruszkę, cukinię i szparagi. Z warzyw dozwolona jest również cebula, por i czosnek. Z owoców natomiast można jeść te, które są kwaśne, na przykład kiwi i jabłka. Natomiast do produktów przeciwwskazanych w przypadku leczenia boreliozy należy przede wszystkim cukier. Odpadają więc ciasta u bułki. Niekorzystne jest także mleko. Aczkolwiek produkty sfermentowane są wskazane. Należy także unikać jedzenia z białej mąki oraz octu, drożdży, alkoholu, żółtego sera, kawy i czarnej herbaty.

Witamina D jest bardzo ważna dla naszego organizmu. Warto wiedzieć, za co konkretnie odpowiada i uzupełniać systematycznie jej niedobory. Nawet laik jednak wie, że witamina D działa świetnie na układ kostny. Za co jeszcze jest odpowiedzialna?

Jakie korzyści?

Witamina ta wpływa także pozytywnie na nerwy i skurcze mięśni. Działa więc zbawiennie na serce. Jeśli nie chcesz mieć problemów ze skórą, również powinieneś zadbać o odpowiedni dobór tej witaminy. Zapobiega ona bowiem powstawaniu stanów zapalnych skóry. Poza tym jej zadaniem jest regulowanie insuliny. Odpowiedni poziom cukru we krwi gwarantuje zdrowie, ale także szczupłą sylwetkę. Składnik ten wpływa także korzystnie na słuch.

Witamina D działa także korzystnie na układ krążenia. Nie wszyscy też wiedzą, że odpowiednie dawki witaminy D zmniejszają ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane. Witamina ta wyzywa także na pojedynek wiele rodzajów nowotworu. Również walczy z infekcjami układu oddechowego. Naukowcy udowodnili, że przyjmowanie witaminy D chroni przed różnymi infekcjami i grypą w takim samym stopniu, co szczepionka przeciw grypie. Szczególnie zalecana ta witamina jest więc w dzisiejszych czasach, kiedy musimy mierzyć się ze smogiem, który osłabia odporność organizmu.

Niedobór witaminy D

Składnik ten ma dużo wspólnego ze słońcem. A zatem osoby, które mają mały kontakt ze słońcem, są narażone na niedobór tej witaminy. Do grona tego mogą zaliczać się ci, którzy pracują na przykład na nocnych zmianach oraz osoby unikające świeżego powietrza. Szczególnie niekorzystny jest brak witaminy D u niemowląt i dzieci, gdyż powoduje on krzywicę. Krzywica może pojawić się na skutek demineralizacji kości. Z kolei u starszych osób oraz dorosłych może pojawić się odwapnienie i rozmiękczenie kości, czyli osteomalacja. Tak zaniedbane kości są bardziej podatne na złamania. Innym skutkiem braku witaminy D jest osteoporoza, która pojawia się u starszych ludzi.

Jak objawiać może się niedobór witaminy D? Mogą nas po prostu boleć kości oraz mięśnie. Innym objawem są zaburzenia apetytu oraz snu. Mogą też pojawić się biegunki. Częstym objawem niedoboru witaminy D są także problemy ze wzrokiem.

Gdzie szukać witaminy D?

Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że źródła witaminy D3 znajdują się nie tylko w jedzeniu. Jest ona bowiem wytwarzana w skórze pod wpływem słońca. Wystarczy dwadzieścia minut na słońcu, by dostarczyć organizmowi 90% dziennego zapotrzebowania na ten składnik. Jednak trzeba przyznać, że takie możliwości występują najbardziej w czasie letnich miesięcy. Najwięcej słońca jest od kwietnia do września. Jesienią i zimą może nam zabraknąć słońca. Dlatego szczególnie o tej porze roku należy zadbać o obecność tego składnika w pożywieniu.

Bardzo dobrym źródłem słonecznej witaminy są jajka. Chcąc zaopatrzyć się w ten składnik należy również postawić na mleko i mleczne produkty oraz oleje roślinne. Witamina D obecna jest także w wątróbce. Wiele osób wie również, że sporo witaminy D znajduje się w serach. Najwięcej jednak witaminy tej znajduje się w morskich rybach. Bardzo dużo tego składnika ma węgorz, a także śledź w oleju. Dobrym źródłem tego cennego składnika jest również łosoś.

Witamina D i dzikie zwierzęta

Witaminy D może brakować nie tylko ludziom, ale również zwierzętom. Szczególnie dzikim zwierzętom, które naturalnie powinny przebywać na wolności, na świeżym powietrzu w towarzystwie dużej ilości słońca. Takie zwierzęta w normalnych warunkach mają słońca pod dostatkiem. Jednak zamknięte w klatce są pozbawione wystarczających ilości słońca. Przykładem są zwierzęta przebywające w zoo. Trzymane są one w klatkach, w bardzo zaciemnionych miejscach. Przykładem dzikiego zwierzęcia cierpiącego na niedobór słońca jest gorylica z ogrodu zoologicznego w Bostonie. Zwierzę to miało bardzo słabe kości i mięśnie, które było wynikiem właśnie niedoboru witaminy D. Jednak i na to znalazł się sposób. Gorylicy zaczęto podawać witaminy D w suplementach i jej stan poprawił się. Podobna sytuacja spotyka inne dzikie zwierzęta. Zawsze można uratować sytuację suplementami.

Gdy przedawkujesz witaminę D…

Witaminy D nigdy nie za dużo… tego niestety nie można powiedzieć. Bo choć specyfik ten jest korzystny dla zdrowia, to jednak jego nadmiar również może szkodzić. Skutkiem zwiększonej ilości witaminy D może być na przykład zmniejszony apetyt. Nadmiar witaminy D może także powodować nudności oraz wymioty, a także osłabienie. Skutkiem nadmiaru może być również duże pragnienie i ból głowy, a także ból brzucha. Zbyt duże dawki witaminy D mogą również zaburzać pracę serca oraz powodować uszkodzenie nerek i kamicę żółciową.